W minionym roku miałem fuksa obejrzeć parę starych metalowych kapel z nurtu thrash. Naszła mnie refleksja, by to jakoś podsumować. Zacznijmy od końca. Tym razem Anthrax po raz pierwszy widziałem jako headlinera. Jako support zawsze stawiali poprzeczkę tak wysoko, że niektórym gwiazdom nie udawało się doskoczyć. Czy tym razem w Warszawie pourywali łby? Muszę przyznać, że odjebali sztukę, ale nic ponadto. Przyjęcie mieli takie, że aż prosiło się, by zrobić coś specjalnego dla polskich fanów. Zagrali bardzo dobrze, Belladona, Ian i Bello szaleli po całej scenie, muzyka wyzwoliła niemały kocioł pod sceną. Nie wiem, czy ostatecznie wyszli do fanów, mnie znudziło się oczekiwanie o drugiej nad ranem.

Kreator zmiótł Progresję w całości. Tak zajebali, że na drugi dzień ledwo dałem radę zajść na pociąg. Scenografia koncertu doskonale podkreślała obecny epicki charakter Kreatora. Zagrali wszystko, co należało, z niezwykłą mocą, a jednocześnie tak czysto i selektywnie, że można podejrzewać podpieranie się jakimiś efektami. Niemniej muzycy również okazali się chłodni w obejściu i nie docenili w moim mniemaniu fanów tak, jak na to zasłużyli.

Słabo wypadła Sepultura. Trudno oczekiwać, że grając w charakterze supportu zespół da z siebie wszystko, ale Anthrax na przykład zawsze dawał. Mieli ewidentnie słabszy dzień i nawet sprzęt wyciągnął w ich stronę środkowy palec. Ale Sepulturę zawsze trzeba doceniać za ścisły kontakt muzyków z fanami.

Destruction w Poznaniu słabo pamiętam. Przecholowałem z wódką. Wiem, że frekwencja nie dopisała. Nie wiem, jak długo grali, co grali i ile włożyli w swój występ energii, ale do chaty przywiozłem sporo sińców, więc harcerstwa nie było.

Listopadowy koncert Overkill wspominam dobrze, choć zabrakło mi interakcji zespołu i publiczności. Czy to dlatego, że tak często u nas grają? Blitz jest bardzo charyzmatycznym wokalistą i zawsze się go dobrze ogląda. Zagrali standardowy set, niczym nie zaskoczyli, a przede wszystkim to trzeci mój koncert pod sceną i trzeci, kiedy prawie w ogóle nie słychać wokalu.

Bardzo wesoła ekipa z Kanady sprawia, że ich koncerty długo się pamięta. Annihilator we Wrocławiu grał z radością i bez żadnego zmęczenia, którym czasem epatują inne kapele z długim stażem. Grają zawsze ok. 100 minut, a w tym czasie oprócz super hitów, muzycy lubią wyszaleć się w solowych popisach, co dodatkowo nakręca fanów do zabawy. Nie ma też problemu, żeby zobaczyć muzyków po koncercie.

Zdecydowanie wszystkich prześcignął na tym polu Testament, który we Wrocławiu zagrał koncert marzeń. Nie dość, że było w nim miejsce na totalny luz, muzycy uśmiechali się i co rusz podchodzili do krawędzi sceny, by coś tam zagadać lub rzucić kostkę, to jeszcze panowali nad swoim show w sposób absolutnie niepowtarzalny. Ale najlepsze, że atmosfera koncertu tak im się spodobała, że nieoczekiwanie wyszli na dodatkowy nieplanowany bis. Nie było też problemu, żeby spotkać się z nimi po koncercie.

Zatem w najlepszej obecnie formie są Testament i Kreator. Nagrywają najlepsze płyty i dają niezapomniane koncerty. Przy czym Kreator trochę bardziej "gwiazdorzy", ja wolę spontan Amerykańców.

Dobrze grali, fajnie było!

Super Show!