Niesamowity koncert. Poczułem się zupełnie jak w połowie lat 70', chociaż tamte czasy mogę sobie jedynie wyobrażać.
Moim zdaniem to właśnie dzięki takim zespołom muzyka rockowa będzie wiecznie żywa.
To jest powrót do czasów, kiedy żeby zostać zauważonym, trzeba było umieć coś więcej niż zagrać trzy power chordy na krzyż, wymęczyć coś pod nosem na autotune i zagrać na basie E E E E A E.
Spiders na żywo wypadło zaskakująco dobrze, biorąc pod uwagę ich muzykę, która nie wydawała mi się zbyt ciekawa.
Zastanawiałem się, jak zaprezentuje się gwiazda wieczoru, ale pierwsze dźwięki rozwiały wszystkie moje wątpliwości. Dawno nie byłem na koncercie, na którym dało się odczuć tyle pasji i żywiołu, kupili mnie w całości tym występem. Na szczególną pochwałę zasłużyła Elin, jej występ przerósł moje oczekiwania. Ten wieczór powinien pozamykać gęby wszystkim, którzy twierdzą, że kobiety nie nadają się do śpiewania rocka. Owszem, może nie wszystkie, ale ta jedna - z pewnością tak.
Mogę się mylić, ale moim zdaniem to była jedna z ostatnich okazji, żeby zobaczyć ich na klubowym koncercie. Przypuszczam, że jak przyjadą do Polski za rok-dwa, to Progresja może już nie pomieścić wszystkich chętnych. Czego sobie i im szczerze życzę.
No to popłynąłem... ale podjarałem się jak dziecko. Może nie aż tak, jak zeszłorocznym koncertem Emperora, ale zawsze.

Pierwotnie ich sztuka miała się odbyć w jeszcze mniejszej sali (nie wiem nawet jakiej). Dopiero potem, jak bilety się wyprzedały, organizator zdecydował się przenieść ten gig do Progresji.
Blues Pills wymiatają. Choć przywołują dawne lata, to wnoszą niesamowity powiew autentycznej świeżości do obecnego rockowego światka. Też jestem ich kibicem.