zaloguj się | nie masz konta?! zarejestruj się! | po co?
rockmetal.pl - rock i metal po polsku piątek, 29 marca 2024

recenzja: Arcana "...The Last Embrace"

16.04.2001  autor: Margaret
okładka płyty
Nazwa zespołu: Arcana
Tytuł płyty: "...The Last Embrace"
Utwory: ...The Last Embrace; Hymn of Absolute Deceit; Diadema; Winds of the Lost Souls; Love Eternal; Repentance; March of Loss; The Ascending of a New Dawn; Sono la Salva; Lorica Vite
Wydawcy: Mystic Production, Cold Meat Industry
Premiera: 2000
Subiektywna ocena (od 1 do 10): 9

Arcana od dłuższego czasu wypełnia lukę stworzoną przez nieśmiertelny Dead Can Dance. Muzyka obu zespołów rzeczywiście wiele ma ze sobą wspólnego, czasem nawet ma się wrażenie, że pod jedną kompozycją mogłyby się spokojnie podpisać oba duety. Jednak mimo tych uderzających podobieństw, nie można Arcany nazwać kalką Dead Can Dance. Ten zespół kroczy ścieżką własnych przeżyć, wprowadza słuchacza w niepoznane rejony marzeń, mroku i uczuć. Tak było na dwóch poprzednich albumach. I tak jest na trzecim pełnometrażowym krążku.

"...The Last Embrace" kontynuuje styl wyznaczony na "Dark age of Reason" i "Cantar de Preocella". Kolejny raz zanurzymy się w otchłani wielobarwnych dźwięków, w różnych odcieniach mroku... Muzycznie jest bez zmian - dark wave fantastycznie splata się z folkiem, z barokowymi i celtyckimi naleciałościam. Elementy te spojone w przepiękną całość przyozdobiono siłą symfonii. Niewątpliwie "...The Last Embrace" brzmi podnioślej niż poprzednie dzieła. Także wokale są czytelniejesze, nie chowają się pod warstwą dźwięków. Majestatyczny głos Petera i anielski sopran Idy snują wzruszającą opowieść o uczuciach, osamotnieniu, wiecznej miłości... Każdy dźwięk to ścieżka labiryntu, w którym swobodnie dryfują zagubione dusze. Błądzą tak, niesione przez wiatr po świecie marzeń, po komnatach mroku, by odnaleźć swoje miejsce, by zatracić się w wiecznej miłości... I gdy już wydaje się, że osiągnęły swój cel, przeznaczenie rozwiewa ich marzenia, każe błądzić dalej, samotnie dryfować nad oceanem pustki, smutku i nadziei. Ich wędrówka zaczyna się od nowa, bo za którąś ścieżką labiryntu czeka upragniona miłość - wieczna, niezniszczalna, potężniejsza od ostatniego objęcia śmierci. "...The Last Embrace" to niezwykle malowniczy zlepek dźwięków, bardzo silnie oddziałowujący na wyobraźnię. To zresztą nic nowego, Arcana bowiem od samego początku wciągała zahipnotyzowanego słuchacza w wir własnej wyobraźni, w otchłań snów i ukrytych marzeń. Podobne odczucia miałam przy nieśmiertelnym "Within a Realm of a Dying Sun" Dead Can Dance - przejście do innego świata, astralna podróż w nieznane zakamarki duszy, absolutne oczarowanie, nieskazitelne, najdoskonalsze piękno. Peter i Ida kolejny raz stanęli na wysokości zadania, wyczarowali wyjątkowy klimat z jednej strony niejasny, mroczny, ascetyczny, z drugiej natomiast pełen romantyzmu, uduchowienia, piękna i melancholii.

Arcanę śmiało polecić można wszystkim miłośnikom Dead Can Dance - na pewno znakomicie wypełni pustkę, jaka powstała po tym kultowym duecie. Niewykluczone (a raczej bardzo prawdopodobne), że "...The Last Embrace" odkryje przed nimi nowy wymiar dźwięków, będzie przepustką do niepoznanego jeszcze świata, do którego nie zdążyli wprowadzić ich Lisa i Brandon.

Komentarze
Dodaj komentarz »
....
Jontek79
Jontek79 (wyślij pw), 2011-11-02 20:53:50 | odpowiedz | zgłoś
Dla mnie najlepszym wydawnictwen Arcany jest-pewien 'skok w bok'czyli "Le Serpent Rouge"Do tej pory nigdy nie nagrywali muzyki w tych klimatach a z tego albumu az wieje pustynnym piachem. Rewelacyjny,magiczny, rytualno- transowy ambient!Polecam

Oceń płytę:

Aktualna ocena (142 głosy):

 
 
93%
+ -
Jak oceniasz płytę?

Materiały dotyczące zespołu

- Arcana

Napisz recenzję

Piszesz ciekawe recenzje płyt? Chcesz je publikować na rockmetal.pl?

Zgłoś się!
Jak uczestniczysz w koncertach metalowych?