Byłem widzem i słuchaczem koncertu U.K. w bydgoskiej Filharmonii Pomorskiej.
Mogę śmiało powiedzieć, że zespół ten mieści się wśród 5 moich faworytów wszechcasów, genialne kompozycje, atmosfera, rytmika, zaskakujące melodie i harmonie..
Występ był dla mnie dużym przeżyciem, jednak lekko mnie rozczarował, momentami nawet zmroził.
30 % zajęły solowe "popisówki" bez akompaniamentu reszty zespołu, za to na delayach i przesterach (Jobson), kolejne 30% to materiał King Crimson (które też bardzo cenię, jednak pojechałem na U.K. :) no i ok. 40 % to utwory U.K - w ramach oszczędności zespół zaproponował "składankę" utworów, czyli po kilka motywów z kilku utworów na raz.
To co powiem może zabrzmieć obrazoburczo, ale odniosłem wrażenie że grupa nie była dość dobrze przygotowana, dochodziło do pomyłek. Największą wpadką było w utworze "Careing No Cross" skrócenie frazy przez Wettona w następstwie czego perkusista (zgodnie ze szkieletem) pojechał dalej, podczas gdy część zespołu weszła w następny motyw. Maszyneria stanęła, nastąpiła konsternacja i nerwowe spojrzenia, tylko Wetton klangował w pustą strunę, żeby zagłuszyć totalną wsypę. Po chwili perkusista nabił od nowa i pojechali dalej. Lekko zdębiałem.Na takie numery chyba nikt nie może sobie pozwolić...

Jeśli chodzi o wpadkę w Carrying No Cross to zawiodły organy Jobsona.Po prostu przestały grać.Jestem tego pewien.Jobson ruszał palcamu a dżwięku nie było.Perkusista po chwili zdębiał i przestał grać.Tylko Wetton zachował przytomnośc umysłu i podawał prosty rytm po którym nastąpiło one,two ,three i ruszyli dalej.Ale i tak w dalszej części utworu klawisze się co chwila sypały.Jobson co chwila gestykulował nerwowo do faceta przy tej konsoli.
Reasumując od technicznej strony występ fatalny.Levina nie było słychać ,perkusja za głośno.Technicy się nie popisali.Muzyka oczywiście cudowna jednak za mało utworów U.K.Nie rozumiem po co grali King Crimson.W końcu to miało być U.K.Pozytywnym zaskoczeniem głos Wettona.Tym razem się popisał ,może przestał w końcu chlać.

Nie wiedziałem, że miał problemy z zaglądaniem do kelycha.

Swoją drogą - zaskoczył mnie formą swojego vocalu. Śpiewał pięknie i chyba ni stracił z wiekiem na barwie głosu.

A przygody z klawiszami nie zauważyłem, siedziałem po stronie perkusisty i gitarzysty. Jednak pewien jestem, że w stosunku do materiału studyjnego Wetton skrócił frazę (może tak było ustalone) a perkusista jechał dalej "dwójkami". W ogóle to chwilę wcześniej jego wzrok był czymś bardzo zajęty na lewo od zestawu, z kumplem stwierdziliśmy, że czyta gazetę :) Może się zagapił, nie słyszał, że Wetton zmienił aranż.

Ale ogólnie - trzeba było na tym koncercie być. To piękna muzyka i chyba bez względu na wszystko trudno mieć super kondychę po takiej przerwie. W sumie to mogę być wdzięczny, że chciało im się zaprezentować wspólnie na scenie z tym właśnie materiałem po tylu latach.

UK jest muzycznym fenomenem. Dla osób szukających muzyki formalnej, bogatej w treść, piękno harmonii, złożoność melodii, rodem z klasycznych symfonii to trafienie w sedno! Rzecz potencjalnie nierealna na większości pól ludzkiej aktywności, w muzyce może znaleźć swój byt: fuzja ludzi, którzy tworzą piękno, pomimo wszystko. UK jest kolejnym etapem rozwoju muzyki i możliwość dziś, po tylu latach od zakończenia ich kariery, zobaczyć i usłyszeć ich ponownie jest niewątpliwym fenomenem. Będę miał to ogromne szczęście i przywilej uczestniczyć w tym fenomenie jutro, 5 listopada. Jestem szczęśliwym człowiekiem!