W rzeczy samej po ładnych paru latach odpaliłem dzisiaj pierwszą płytę i zacząłem łysą (niestety) banią machać.Za to co wtedy nagrali wieczny szacunek.Heh jak to człowiek się nagle postarzał.

1 ka i 2 jka to piedestał apogeum death metalu

Ostatni raz widziałem ich 2 lata temu w Bielsku Białej w Rudeboyu. Po pierwsze spełnione marzenie. W klubiku w mieście którego nazwy nie kojarzą nawet w Krakowie moi bohaterowie. Po drugie co z tego że dziady, których klasyki ucięły się na Once Upon The Cross sprzed XX lat, skoro trzy pierwsze krążki to skarbnice ponadczasowych hitów, które rozpierdalają na żywo nawet jak ruch sceniczny Papy Glena i co. jest mizerny. Po trzecie mimo upływu lat vocal Bentona wciąż nie ma sobie równych na scenie. Deathowe gardło wszechczasów, nawet Vincent i Barnes mogą mu szorować buty

Masz Megakruku sporo racji. Gardło Bentona w ogóle się nie wytarło i nie wypaliło, nadal jest tak brutalne i głębokie jak na I, II, czy III aż do współczesnych wydawnictw.
Mnie jedynka urzekła od czasów pierwszego zasłyszenia gdzieś w latach 1991-1992 (chyba niecały rok po premierze dopiero to zasłyszałem). Klasyk niesamowity leży sobie na półeczce:) Ostatnio zapodałem sobie jedynkę i wyrwało mnie z butów, do tego poczułem się jak 17 letni gówniarz machający banią:)
Legion tez lubię, ale jedynka to dla mnie album, którego darzę ogromnym sentymentem, podchodzę do niego emocjonalnie:)

stare dziady już

Zastanawiam się czasami, co będzie jak tych i nie tylko tych starych dziadów zabraknie. Czego ja wtedy będę słuchał?

Stare dziady, ale wciąż potrafią kopać dupsko. Szkoda tylko, że zagrali tak krótko, bo liczyłem, że zagrają przynajmniej 20 minut dłużej. Ale ludzi niewiele, to odwalili swoje i jazda dalej.

stare dziady ale jak się trzymają:)
Glen i spółka wygladaja jak by się w ogóle nie postarzeli od czasów dvd koncertu "When London Burns" nakręconego w 2004 r. czyli sprzed dekady:)