Każdy, kto oczekiwał, że może to być jakaś forma reinkarnacji Motorhead, srodze się pomylił. Należało raczej podejść do tego projektu na zasadzie pewnego sentymentu. Dwie sprawy nie dają mi spokoju: 1. wokalista, który śpiewa bardzo przeciętnie (mógł Campbell dać pracę komuś z bardziej oryginalną barwą głosu), 2. Campbell nigdy nie był charyzmatyczną postacią, pasowało mu to, że stał w cieniu wielkiego Lemmy'ego. I teraz to z całą siłą wyszło. Ludzie naprawdę ciepło go przyjęli, a on nie bardzo potrafił to docenić. Parę zdawkowych słów i kwaśny uśmiech mówią same za siebie - trudno będzie mu się podnieść. Koncert, choć nie krótki, w połowie złożony z utworów Motorhead, był jednak pozbawiony dramaturgii. Na dłuższą metę taka formuła nie ma racji bytu. Na plus natomiast trzeba zapisać to, że usłyszeliśmy od dawna nie grane kawałki Motorhead.