hmm ostatnio (w ciągu tygodnia?) to chyba nie, ale zdarza mi się wracać co jakiś czas, do dawno nie słuchanych albumów, myślę że nie tylko z sentymentu, po prostu są to (wciąż) zajebiste albumy, niemniej nie boję się słuchać także nowości ;)

Ale to bardziej z sentymentu niż wartości artystycznych. ;)

Z okazji dwóch okrągłych rocznic wypadających w tym roku, po ponad dekadzie przerwy wróciłem do twórczości Queen. "Królowa" na początku mojej muzycznej edukacji długo była dla mnie numerem 1. Szanuję ich za to jak pozytywnie namieszali na rockowej scenie. Wciąż mam ogromny sentyment do debiutanckiego krążka. Szkoda tylko, że ukazał się on dwa lata za późno (przynajmniej moim zdaniem). Myślę również, że dramaturgią płynącą z ich finalnego dzieła pt. "Innuendo" można obdzielić cały dzisiejszy rynek fonograficzny. Ów krążek ciężko będzie przebić komukolwiek pod tym względem.

Ja bym dorzucił też Queen II oraz Jazz. Świetne płyty.
Za to nie lubię płyt z lat 80-tych kiedy byli zespołem popowym.

Dzisiaj taki pop by mi nie przeszkadzał, bo współczesnego słuchać niepodobna... Nawet w tych najbardziej "medialnych" kawałkach słychać, że Queen to zespół rockowy. Może tam ewentualnie razić "radiowa" produkcja niektórych krążków ze wspomnianej epoki. Ale generalnie wstydu chyba nie było.

Utwory Queen zawsze są rozpoznawalne, czy grali pop, czy rock.
Szczególnie wokal i oszczędny, ale z klasą styl grania Maya.

Ale nawet na świetnych płytach upychali trochę przeciętniaków. Na takiej 'A Night at the Opera' jest 'Bohemian Rhapsody',
'You're My Best Friend', czy 'Death on Two Legs'.
Obok zapychacze typu 'Seaside Rendezvous', czy 'Good Company'.
Ale wtedy sprzedawały się single i trudno miec im to za złe,
taka była polityka wytwórni płytowych.