Amorphis powstał w 1990 roku w Helsinkach. Jego tworcami byli gitarzysta Esa Holopainen oraz łączący funkcje bębniarza i klawiszowca Jan Rechberger, który ściągnął do grupy wokalistę i gitarzystę Tomi'ego Koivusari'ego, oraz basistę Olli-Pekka Laine. Po nagraniu mocnej kasety demo zapewnili sobie kontrakt z Relapse Records. W grudniu 1991 zespół nagrał sześć piosenek na wspólnym albumie z Incantation, jednak split nie został wydany. Dwa utwory z tej sesji ujrzały światło dzienne jako część limitowanej edycji siedmioutworowej EPki.

W maju 1992 kwartet udał się do Sztokholmu, aby wraz z producentem Thomasem Skogsbergiem nagrać jedenaście piosenek na swój debiutancki album "The Karelian Isthmus". Materiał był miażdżącą demonstracją death metalowej sztuki, dramatyczna atmosfera utworów została uwydatniona przez zastosowanie klawiszy (do zespołu dołączył klawiszowiec Kasper Martenson). W ślad za sukcesem Relapse postanowiło wydać część zaniechanej sesji LP Amorphis z Incantation jako MLP "Privilege of Evil".

We wrześniu 1993 muzycy powrócili do Sztokholmu w celu nagrania dalszych dziesięciu piosenek na drugi długogrający album "Tales From The Thousand Lakes". Jak sugeruje tytuł, album ten łączył elementy progresywnego rocka lat 70. z hołdem złożonym Finlandii i jej eposowi narodowemu - Kalevali. W 1995 Rechberger został zastąpiony za garami przez Pekke Kasariego.

W 1996 roku Amorphis wydał płytę "Elegy", zawierającą jedenaście utworów. Te 11 piosenek to muzyczna podróż poprzez psychodeliczne dźwięki gitar, połączone z niesamowita atmosferą, stworzoną przez klawisze. Na płycie wyraźnie zaznaczył się nowy wokalista, śpiewający czystym głosem Pasi Koskinen. Oprócz wokalisty i perkusisty zmienił się również klawiszowiec - został nim Kim Rantala. Inspiracją do piosenek zawartych na tym albumie był Kanteletar, książka obejmująca 700 poematów i ballad, bazujących na fińskiej tradycji.

W 1999 ukazała się kolejna płyta "Tuonela" (fin.: hades, świat podziemny). Finowie udowodnili tym albumem swój wielki potencjał muzyczny i umiejętność komponowania dobrych kawałków. Na albumie zrezygnowano (niestety) z growlingu (jedyny utwór, w którym jeszcze się on pojawaia to "Greed"), a zastąpiono go czystym śpiewem Pasiego, który stał się pełnoetatowym wokalistą.