Niemiecki heavy metal. Takie stwierdzenie zazwyczaj wystarcza w opisaniu muzyki zespołu zaliczanego do tego gatunku. Przyznam, że z pewną niechęcią podszedłem do płyty Angel Dust, spodziewając się muzyki lekkiej, do bólu melodyjnej i banalnej.

Już pierwszy utwór rozwiał moje uprzedzenia - ci panowie nie zapomnieli, co oznacza słowo "heavy". Z głośników leją się ciężkie riffy, wokalista śpiewa zadziornie, do tego zakręcone klawisze - za razem bardzo klasycznie i nowatorsko, progresywnie. Po dwóch takich kawałkach i nieco schematycznym, hardrockowym "Unreal Soul", robi się spokojniej. Tu nowy wymiar muzyce nadają syntezatorowe podkłady, szczególnie w "Forever", choć tu melodie podchodzą już momentami pod typowe, softmetalowe granie. Po tym epicko-patetycznym akcencie robi się znów ciężko, może nawet nieco mrocznie... Słabo prezentują się za to ostatnie na płycie utwory - jakoś już nie ciekawią, powtarzają to, co już było i to w mało wyszukany sposób. A cover Seal może niektórych bawić, ale muzycznie nie prezentuje nic szczególnie wartościowego.

Mimo wszystko należy się zespołowi szacunek, a ten album jest zdecydowanie wart posłuchania. Angel Dust zdaje się mówić "nie" śpiewającym czystym sopranem mężczyznom i banalnym melodyjkom. Co prawda czasem nie do końca im to wychodzi, ale i tak "Of Human Bondage" jest dla mnie jedną z najciekawszych pozycji w tym gatunku.