zaloguj się | nie masz konta?! zarejestruj się! | po co?
rockmetal.pl - rock i metal po polsku czwartek, 28 marca 2024

recenzja: Ansur "Axiom"

7.04.2007  autor: Katarzyna "KTM" Bujas
okładka płyty
Nazwa zespołu: Ansur
Tytuł płyty: "Axiom"
Utwory: Earth Erasure; Post - Apocalyptic Wastelands; Interloper; Desert Messiah; Sowers Of Discord; The Axiom Depicted
Wykonawcy: Espen A. R. Aulie - wokal, gitara basowa; Torstein J. Nipe - gitara, syntezatory; Stian A. Svenne - gitara, dodatkowy wokal; Glenn A. Ferguson - instrumenty perkusyjne
Wydawcy: Candlelight Records
Premiera: 2006
Subiektywna ocena (od 1 do 10): 9

Albumy przekombinowane technicznie i kompozycyjnie bywają niestrawne. Gitara akustyczna robi karierę raczej w balladach albo smętnych elegiach typu opethowskiego "Blackwater Park". A debiutujące blackmetalowe kapele przeważnie wydają albumy, na których oprócz podwójnej stopy i "brudnego" brzmienia gitar grających tremolo, nie słychać nic. Tak myślicie? Zobaczcie, co ma w tej kwestii do powiedzenia niejaki norweski Ansur.

Niewiele jest zespołów, które pojawiają się na scenie muzycznej z albumem godnym profesjonalistów. Na płytę taką jak "Axiom" niektóre kapele pracują latami. Krążek jest charakterystyczny, oryginalny, trzyma w napięciu i łączy wszystko, co w metalu najlepsze. Są wyścigowe solówki i świetne riffy, wyjące przestery i akustyczne brzmienia, zróżnicowana praca sekcji rytmicznej, a w tle nieco budującej nastrój elektroniki. Mimo to nadal mamy do czynienia z black metalem. Z prawdziwym, melancholijnym, dołującym black metalem, który możnaby zaszczycić porównaniem do niektórych dokonań Emperora. Należy jednak zaznaczyć, że świetna produkcja albumu i eksperymenty brzmieniowe eliminują z kręgu podobieństw styl kapel takich, jak Marduk, Dark Funeral czy nawet Immortal. Ansur w znacznym stopniu wyszedł poza ramy gatunku. Nie w stronę komercji, lecz progresji.

"Axiom" zawiera sześć utworów. Tylko i aż. Kompozycje są długie, rozbudowane, z licznymi zmianami tempa. Muzyka zdaje się płynąć melancholijnie, ale natężenie wkomponowanych w nią zagrywek i patentów stale przyciąga uwagę. Gitary brzmią dysonansowo i pesymistycznie, dołącza do nich wokal w postaci zmiksowanych, growlowych krzyków, a perkusja idealnie współpracuje z riffami, nawet bez użycia podwójnej stopy. Na wizytówkę albumu chyba najlepiej nadaje się "Desert Messiah", utwór w którym obok psychodelii i akustycznych arpeggio, pobrzmiewają lekko thrashowe zagrywki, a obok nich pojawiają się krótkie blackowe zrywy. Najmniej skomplikowany wydaje się "Sowers Of Discord", podbudowany klawiszami i pierwszorzędnie dołujący. Z kolei "The Axiom Depicted" jest jedynym numerem, w którym zastosowano skalę durową. Przy reszcie kompozycji wydaje się prawie radosny. Zaskakuje w nim zwłaszcza część akustyczna z niemal vai'owską solówką. Typowo blackmetalowy jest natomiast otwierający płytę, trwający zaledwie trzy minuty "Earth Erasure". Po nim melodyjny i całkiem przebojowy "Post - Apocalyptic Wastelands", który doczekał się teledysku, równie posępnego jak muzyka. No i "Interloper" z bardzo charakterystycznym motywem zagranym jednocześnie przez gitarę akustyczną i elektryczną.

Ansur postawił sobie poprzeczkę bardzo wysoko. Najbliższe lata pokażą, czy zespół utrzyma formę, czy zacznie powielać patenty z debiutanckiego "Axiom". Jedno jest pewne - będzie im trudno przebić tę płytę.

Komentarze
Dodaj komentarz »

Oceń płytę:

Aktualna ocena (67 głosów):

 
 
64%
+ -
Jak oceniasz płytę?

Materiały dotyczące zespołu

- Ansur

Napisz recenzję

Piszesz ciekawe recenzje płyt? Chcesz je publikować na rockmetal.pl?

Zgłoś się!
Jak uczestniczysz w koncertach metalowych?