"Did Tomorrow Come..." to płyta, która raz na zawsze odmieniła moje życie. Od czasu, kiedy usłyszałem ją pierwszy raz, świat naprawdę nie jest taki sam (dzięki, Szymon, za pożyczenie jej! :)). Sirrah, niestety, już nie istnieje, a był to bardzo ciekawy zespół. Po nagraniu debiutanckiego "ACME" (nagraniu i wydaniu dwa razy), Sirrah nagrał genialne "Did Tomorrow Come...". Ludzie z podziwiem opowiadali sobie o pięknej okładce, świetnej muzyce i błędzie w tytule (w zachodnim wydaniu zmieniono na "Will Tomorrow Come...").

Muzyka na "DTC" to najlepsze, co można znaleźć w klimatycznym metalu. Określiłem to doom metalem i jest to wyrazem podziwu, ponieważ dla mnie w tej szufladce mieści się jedynie kilka płyt. Ale jaka jest ta muzyka... Zbudowana z plam muzycznych, tworzonych przez gitary, wokale (dwóch wokalistów plus kobiece wokalizy), klawisze i skrzypce. Muzyka jest naprawdę cudowna... Wielowymiarowa i głęboka aż do bólu (ciągle odnajduję tam coś nowego). Każdy utwór zapada w pamięć i - może to nie na miejscu - każdy z nich jest czymś, co w muzyce popowej nazywa się hitem. Utworem, który ma w sobie to coś. "Did Tomorrow Come..." jest przepełniona tym czymś... Cała płyta jest utrzymana w jednolitym klimacie, nie jest tak, że jakiś utwór nie pasuje. Pomimo różnic między utworami "DTC" tworzy zamkniętą całość.

Wokale to pomieszanie growlu, męskiego normalnego śpiewania (niemal na granicy szkolonego głosu) i damskich wokaliz. Wokale są także wielowymiarowe, przenikają się, dyskutują ze sobą... Są w tle, są z przodu, po lewej, po prawej - wszędzie. Ta muzyka to jeden wielki agregat, który nie może być rozpatrywany osobno - to naprawdę pokazuje mistrzostwo muzyczne Sirrah. Teksty są z gatunku tych tłumaczonych z polskiego na angielski, co daje bardzo dobre owoce (przy dobrym tłumaczeniu oczywiście). Tak więc teksty są poetyckie, ciekawe i świetnie współgrają z muzyką.

Zostaje nam tylko żałować, że Sirrah już nie zagra (nie napisałem nigdy, bo nadzieję trzeba mieć zawsze :))...