zaloguj się | nie masz konta?! zarejestruj się! | po co?
rockmetal.pl - rock i metal po polsku czwartek, 28 marca 2024

recenzja: Overkill "The Electric Age"

2.05.2012  autor: Szamrynquie
okładka płyty
Nazwa zespołu: Overkill
Tytuł płyty: "The Electric Age"
Utwory: Come and Get It; Electric Rattlesnake; Wish You Were Dead; Black Daze; Save Yourself; Drop the Hammer Down; 21st Century Man; Old Wounds, New Scars; All Over But the Shouting; Good Night
Wykonawcy: Bobby "Blitz" Ellsworth - wokal; DD Verni - gitara basowa; Dave Linsk - gitara; Derek Tailer - gitara; Ron Lipnicki - instrumenty perkusyjne
Wydawcy: Nuclear Blast Records
Premiera: 30.03.2012
Subiektywna ocena (od 1 do 10): 9

Zarząd Główny Stowarzyszenia Elektryków Polskich w 1985 roku (wyszła wtedy pierwsza płyta Overkill, "Feel The Fire") ogłosił 10 czerwca "Międzynarodowym Dniem Elektryka". Niestety nikt w Nuclear Blast nie wpadł na pomysł, by ten fakt wykorzystać. Premierę nowej płyty Overkill, zatytułowanej "The Electric Age", wyznaczono na przełom marca i kwietnia 2012 r. Jednak i bez pijarowych sztuczek krążek thrasherów z New Jersey broni się znakomicie.

Na pewno prądu (dosłownie i w przenośni) nie brakło, gdy Overkill nagrywał "The Electric Age", który jest albumem bardzo intensywnym. Zespół stworzył piosenki z tych samych elementów, z których korzystał już wcześniej. Zrobił to jednak tak, że nasuwa się komentarz w stylu "żyć, nie umierać". Nie chodzi tu tylko o jakość utworów, ale także o ich charakter. Rzecz jasna Overkill nie gra wesołkowatego metalu, ale jest na "The Electric Age" energia, która każe zabrać dupę w troki zamiast użalać się nad sobą.

Ekipa Blitza i Verniego na "The Electric Age" nie zaskakuje stylistycznie. Trzeba jednak zaznaczyć, że pierwiastki klasycznego heavy metalu zaznaczają się tu prawie tak mocno, jak na pierwszych albumach Overkill. Do stu drzazg z włóczni Wotana - w otwierającym płytę kawałku "Come and Get It" jest nawet jakiś teutoński chór, który obudził mi w beretce szaloną myśl: gdyby Overkill sprzedawał u nas tyle płyt, co w Niemczech, to może zagraliby jakiegoś czadowego krzesanego?

W ostrym uzębieniu Overkill na "The Electric Age" znajdziemy jeden ubytek. Jest nim brak chwytliwego refrenu w piosence "Old Wounds, New Scars". Refren, który tu się znalazł, robi wrażenie mostka, który ma dopiero prowadzić do czegoś wielkiego. Zabrakło też charakterystycznego intra basowego w którymś z utworów. Mamy jednak rekompensatę w postaci początku ostatniego na albumie "Good Night". Po dziewięciu czadowych numerach, gdy wchodzi coś takiego, to trudno, żeby banan na twarzy się nie pojawił. "Good Night" to świetny, wpadający w ucho kawałek. Co ciekawe, zawiera arcy-metallikowy fragment. Blitz, oprócz genialnego, jankesko przeciągniętego śpiewu w refrenie, sprzedał tu świetne zawołanie "good night kiss" na początku solówki. Dla mnie jest to kultowe już od pierwszego przesłuchania. Żeby było jeszcze zabawniej, to utwór ten kończy się identycznie, jak kawałek "Don't Let Daddy Kiss Me" praojców z Motorhead.

Oczywiście "dobranocka", to nie jedyny highlight nowej płyty Overkill. Jest przebojowy "Electric Rattlesnake", zawierający świetne sabbathowe uzupełnienia thrashowej jatki. Nietypową, jak na zespół Blitza, rytmiką wyróżnia się "Black Daze". Chyba nawet nosiciele kołnierza ortopedycznego będą ruszać przy tym numerze banią. Niesamowicie energetyczny "Save Yourself" na żywo nikogo nie ocali. Refren w tym kawałku jest sprokurowany tak, aby na koncercie publika zdzierała gardła powtarzając tytuł po wokaliście. Utwór "All Over But the Shouting" to świetna praca gitar. Jeden z riffów przypomina nawet alarm w elektrowni jądrowej. Przed sypiącym iskrami solem gitary, Ron Lipnicki sadzi takie przejścia, jakby chciał rzec - wszystkich kart jeszcze nie odkryłem. Z całej ekipy serwującej elektrowstrząsy na szczególną uwagę zasłużył sobie Dave Linsk, który już w pierwszym utworze, "Come and Get It", wycina takie solo, że żałuję iż nie mam takiej brody, jak on. Wówczas opad szczęki choć trochę miałbym zamortyzowany.

Kolejny świetny album Overkill zdobi kolejna świetna okładka Travisa Smitha. Nie wiem czy to efekt nowości, ale jak dotychczas to dla mnie chyba najlepszy obrazek frontowy w historii ekipy z New Jersey. W środku rozkładanej okładki jest m.in. przezajebiste, zmontowane zdjęcie, na którym kształt charakterystycznej uskrzydlonej czachy tworzą pioruny.

"The Electric Age" nie zaskakuje wysoką formą zespołu, bo płyta ta wyszła po takim cudeńku, jak "Ironbound". Jest to bardziej potwierdzenie wysokiej formy. Marketing swoje, różne pijary swoje, ale każdy, komu uszy pokrył już zielony overkillowy nalot, powie wam: ekipa Blitza i Verniego rządzi!

Komentarze
Dodaj komentarz »
re: Overkill "The Electric Age"
TheMunmind (gość, IP: 95.49.224.*), 2013-06-24 14:27:06 | odpowiedz | zgłoś
jakoś tak z rezerwą podchodziłem do tej płyty (sam nie wiem dlaczego ;p)
ale po pierwszym przesłuchaniu bez wahania dałbym co najmniej: "4,5/5"!
Takie kawałki jak: "Come and get it" lub: "Electric Rattlesnake" po prostu urywają dupę, a kapitalnie rytmiczne: "Save yourself" lub: "Black Daze" tylko potwierdzają moc tej płyty, nie można też zapominać o kapitalnym zakończeniu( Good Night)! Jednym słowem, płyta geniusz... Co robi anthrax w "The Big4"?! ;p
10 czerwca
Szamrynquie
Szamrynquie (wyślij pw), 2012-06-10 11:29:32 | odpowiedz | zgłoś
Szanowni Państwo. Pragnę przypomnieć, że dziś tj 10 czerwca obchodzimy Międzynarodowy Dzień Elektryka. Dla uczczenia wszystkich elektryków proponuję odsłuchać choć jeden utwór z płyty "The Electric Age" zespołu Overkill. Amen
Po prostu miazga!!!
mycka (gość, IP: 81.95.202.*), 2012-05-29 07:14:59 | odpowiedz | zgłoś
Nabyłem wersję CD z DVD! Arcypiękne wydanie. A muzyka urywa dupę! Thrash still alive!!!
Wiecznie młodzi
Ave Overkill (gość, IP: 83.15.253.*), 2012-05-18 09:31:18 | odpowiedz | zgłoś
Overkill: siła, bezkompromisowość, tradycja, krew i pot. Ave Overkill!!!
Dobrze, że Werni pożyczył kasę od Blitza, to się chłopaki trzymają kupy i jest nadzieja,że będą nas raczyli kolejnymi cackami do usranej śmierci. Dla prawdziwego fana tej grupy nie ma znaczenia czy kolejna płyta jest bardziej czy mniej surowa, melodyjna, jezzowa, punkowa, oldskulowa, itp. bo i tak zawsze jest gwarancja i pewność, że się nie będzie za nich wstydził. Już się nie mogę doczekać na żywca w Mega Klubie.
Over
asher (gość, IP: 89.67.86.*), 2012-05-04 23:33:04 | odpowiedz | zgłoś
Sporo prawdy w tym co napisałeś. Ironbound był cudem i majstersztykiem, do tego wielkim zaskoczeniem, po kilku nieco słabszych pozycjach. Ta płyta jest kontynuacją, minimalnie jednak słabszą jak sądzę (a może Ironbound był taką petardą, że Electric wypada mniej okazale, kto wie). We mnie nie wzbudziła takich pozytywnych emocji jak poprzedniczka. Ode mnie jednak mocne 8/10 bo to zacna płyta jest.
9/10
kobiotch
kobiotch (wyślij pw), 2012-05-03 11:41:28 | odpowiedz | zgłoś
Swietna plyta! W pelni zgadzam sie z recenzją.
re: 9/10
rolu
rolu (wyślij pw), 2012-05-06 21:43:54 | odpowiedz | zgłoś
kandydat do płyty roku, po piętach depcze mu MMXII Killing Joke ale to jednak zupełnie inna bajka;)

Oceń płytę:

Aktualna ocena (117 głosów):

 
 
83%
+ -
Jak oceniasz płytę?

Materiały dotyczące zespołu

Lubisz tę plytę? Zobacz recenzje

Black Sabbath "13"
- autor: Dominik Zawadzki

Megadeth "Endgame"
- autor: Megakruk

Napisz recenzję

Piszesz ciekawe recenzje płyt? Chcesz je publikować na rockmetal.pl?

Zgłoś się!
Jak uczestniczysz w koncertach metalowych?