zaloguj się | nie masz konta?! zarejestruj się! | po co?
rockmetal.pl - rock i metal po polsku piątek, 29 marca 2024

recenzja: Dominici "03 A Trilogy Part 2"

9.06.2007  autor: Tomasz "YtseMan" Wącławski
okładka płyty
Nazwa zespołu: Dominici
Tytuł płyty: "03 A Trilogy Part 2"
Utwory: The Monster; Nowhere to Hide; Captured; Greed, The Evil Seed; School Of Pain; The Calling; The Real Life; The Cop; A New Hope
Wykonawcy: Charlie Dominici - wokal; Brian Maillard - gitara; Americo Rigoldi - instrumenty klawiszowe; Riccardo Erik Atzeni - gitara basowa; Yan Maillard - instrumenty perkusyjne
Wydawcy: Inside Out, Mystic Production
Premiera: 2007
Subiektywna ocena (od 1 do 10): 6

Kim jest Charlie Dominici nie trzeba tłumaczyć osobom, które choć trochę interesują się światkiem progmetalowym. Dla tych, którzy nie kojarzą: wokalista ten miał okazję zaprezentować się na debiutanckiej płycie Dream Theater "When Dream And Day Unite", jednak na skutek różnych - muzycznych i pozamuzycznych - okoliczności, rozstał się z zespołem niedługo po jej wydaniu. Od tego momentu o Dominicim było cicho, aż nadszedł rok 2005 i płyta "03 A Trilogy Part 1". Nie słyszałem jej niestety, więc mogłem się oprzeć tylko na informacjach zaczerpniętych z netu. I tu spotkała mnie niespodzianka, gdyż z informacji tych wynika, że Dominici odciął się na niej od progmetalowych korzeni i nagrał album akustyczny, wypełniony spokojną, melodyjną i lekką muzyką.

Druga część "A Trilogy" może być w tej sytuacji ponownym zaskoczeniem, gdyż akurat teraz mamy do czynienia z klasyczną progmetalową produkcją. Można wręcz powiedzieć, że jest ona klasyczna do bólu, co jest jednocześnie jej zaletą i wadą. Z jednej strony fajnie się tego słucha, bo muzycy prezentują wysoki poziom, nagrania są odpowiednio dynamiczne, energetyczne, ostre i poplątane (np. znakomita część instrumentalna w okolicach trzeciej minuty "A New Hope"), a riffy odpowiednio cięte, zadziorne i ciężkie (chwilami kojarzące się z Michaelem Romeo z Symphony X). Wokalowi Charliego też nie można nic zarzucić (w przeciwieństwie do "WDADU") - śpiewa bez szarżowania wysokich rejestrów, za to konkretnie, dość ciekawie melodycznie i z ikrą. Ale patrząc z drugiej strony, to albumów podobnych do "03 A Trilogy Part 2" świat słyszał już bardzo, bardzo, ale to bardzo wiele, a na opisywanej płycie nie ma niestety nic, co mogłoby ją na tym tle wyróżnić. Trudno odmówić klasy chwytliwemu "Nowhere To Hide", dynamicznemu i zadziornemu "The Cop" czy "Greed, The Evil Seed" z mistrzowsko "wypieprzającą" gitarą, a ciężki 8,5-minutowy instrumental "Monster" to progmetalowa ekstraklasa. Z drugiej strony dość słabo wypadają ballady "Captured" i "The Real Life", nie przekonuje też "School Of Pain". A ogólnie płyta jako całość jest po prostu jeszcze jednym progmetalowym wypiekiem - smacznym i przyrządzonym ze znajomością rzeczy, ale bez "bożej iskry". Dla fanów gatunku - niezła propozycja, a dla fanów DT (niżej podpisany ;)) - dodatkowy smaczek w postaci możliwości porównania Dominiciego '89 z Dominicim '07. Dla reszty - raczej niekoniecznie.

Komentarze
Dodaj komentarz »

Oceń płytę:

Aktualna ocena (43 głosy):

 
 
44%
+ -
Jak oceniasz płytę?

Materiały dotyczące zespołu

Napisz recenzję

Piszesz ciekawe recenzje płyt? Chcesz je publikować na rockmetal.pl?

Zgłoś się!
Jak uczestniczysz w koncertach metalowych?