zaloguj się | nie masz konta?! zarejestruj się! | po co?
rockmetal.pl - rock i metal po polsku czwartek, 28 marca 2024

recenzja: Kat "Bastard"

5.09.2001  autor: Wełna
okładka płyty
Nazwa zespołu: Kat
Tytuł płyty: "Bastard"
Utwory: W bezkształtnej bryle uwięziony; Zawieszony sznur; Bastard; Piwniczne widziadła; W sadzie śmiertelnego piękna; Odmieńcy; Łza cienów minionych
Wykonawcy: Roman Kostrzewski - wokal; Piotr Luczyk - gitara; Jacek Regulski; Krzysztof Oset - gitara basowa; Ireneusz Loth - instrumenty perkusyjne
Wydawcy: Metal Mind Productions, Silverton
Premiera: 1992

"Bastard" to był nóż, którym Kostrzewski przeciął pępowinę łączącą mój metafizyczny pępek z resztą świata. Bolało jak diabli. Przede wszystkim bolały słowa, z muzyką, z jaką się zetknąłem na tej płycie, byłem już na "ty". Oczywiście kursowały w tamtych latach jakieś kserokopie tekstów Slayera, AC/DC, Metallicy, ale pisane były dziwnym pismem (dziś wiem, że był to angielski) i sporo sił kosztowało ich przetłumaczenie i zrozumienie. A tu Kostrzewski śpiewał nie dość, że o tym, co i ciebie męczy w nocnych koszmarach, to śpiewał to w ukochanej polszczyźnie. Bzdura, jeśli ktoś mówi, że muzyka metalowa może żyć sama, bez jej tekstów. Może żyć dzień, dwa... ale nie latami. Jedne teksty są jak przynęta, inne jak główny nurt rzeki. Wiele zależy od stylu - black metal możnaby porównać ze ściekiem, jeśli usunąć z niego teksty, heavy metal stałby się schematem bez tekstów, które poruszając przeróżne tematy, nadają utworom odmienność.

"Bastard" to jak dla mnie 75% teksty, 25% muzyka. Jednak te 25% muzyki na płycie to cztery razy więcej, niż na "Oddech wymarłych światów", czy jeszcze wcześniejszej "666". Muzyka jest o wiele bogatsza, zaskakuje rozbudowaną formą z nieustającymi wariacjami, szybko zmieniającym się rytmem. Chciałbym usłyszeć samą muzykę zawartą na tym albumie, bez wokalu, by nie odciągał mej uwagi od gitar i perkusji, ciekaw jestem, jakie wtedy wyobrażenia nasunełyby mi się przed oczy, co bym w tym jazgocie ujrzał. Oczywiście, jest to najpiękniejszy jazgot dla mojego serca... niech ktoś źle tego nie odczyta.

Utwór "W bezkształtnej bryle uwięziony" zaczyna się impulsami natężeń dźwięku, szybkimi gitarkami, potem podczas zwrotki riff w stylu "Metallica", ale to KAT, a nie jakaś pierdolona popowa kapela z USA! Zresztą zaraz widać różnicę w stylach, gra jest szybsza, nie jest tak schematyczna, porozbijana na zwrotki. Tu ciągle dzieje się coś nowego. Szczególnie ciekawa jest perkusja, może jedynie werbel poddany jest regule, tombas nie jest dokładny, nie ma okresu, gdy wszystko zaczyna się powtarzać, wybija różne wersje, by jedynie w całości (na przestrzeni zwrotek) wypaść w miarę identycznie. Fajna sztuczka.

"Zawieszony sznur" zaczyna się ostrą grą gitar, krótka salwa gitar z perkusją, potem długie rozciągniecie dwudźwięków na całe takty, znów salwa, znów dłuższy odpoczynek, potem szybka jazda slalomem, aż wchodzi główny riff, cudo! Jeden z najlepszych momentów na płycie. W refrenie Irek (perkusista) gra dużo stopami, co ma prawo się w tym fragmencie podobać, jednakże własnie taka gra na dwie stopy, podobna do odgłosu silnika maluszka chodzącego na małych obrotach, ogólnie nie podoba mi się za bardzo. Tutaj jest to jeszcze stosowane z iście aptekarskim umiarem, co świadczy na plus. Po dwóch zwrotkach następuje zmiana klimatu, po dwóch akordach gitary zmieniają całkiem linie melodyczną, rozpoczyna się drugi akt utworu. Akompaniament gitar do słów o egzekucji więźnia, po czym długa solówka pełna malowniczych legatt. III akt to powrót do pierwszych riffów, w tym do tego Jedynego.

"Bastard" to krótkie uderzenia w talerze, po czym startuje szybki riff, który zwalnia dopiero po połowie utwóru. Po solówce dostajemy fajną porcję perkusji, bardzo bardzo. Powrót znów do szybkiego grania, z tła muzyki wybuchają małe strumienie lawy solówek.

Następuje utwór "Piwniczne widziadła". Uwagę zwracają na siebie subtelne talerze, gitary przerywają to długimi kaskadami nut, które pną się po pięciolinii i już grają skoczny riff zwrotki. Do tego utworu został nakręcony video-clip. Widziałem go kilka razy, szczęśliwie. Fajnie nakręcony, w śmiesznych kolorach, różowy, niebieski, fioletowy, żółty itd. Konktury niewyraźne, skaczą, wszystko rysowane jakby piórem świetlnym. Kostrzewski, z tego co pamiętam, miał czerwone oczy. Ciężko było rozpoznać kontury, wszystko drgało. Naprawdę, dziwny teledysk. Kumpel nagrał go i ma na stanie o ile jeszcze nie skasował... tak na lewo to mogę się postarać o jakieś przypadkowe kopie. Jak ktoś chce to niech się ze mną skontaktuje i podrzuci kasetę.

"W sadzie śmiertelnego piękna", śpiewane przez Kostrzewskiego niskim głosem, jedynie refren ze słowami "W sadzie śmiertelnego piękna..." wydarty ciszy z krzykiem. Utwór spokojny, z trochę ostrzejszą perkusja przed ostatnią zwrotką (druga powtórzona), gitary grają ostre riffy wysokimi nutami.

"Odmieńcy" zaczynają się szybką jazdą, zapowiada się najszybszy numer na płycie. Perkusja wali jak oszalała, gitary prują przed siebie, to wszystko przez ponad minutę, zanim wejdzie wokal. Wtedy na chwilę przed, wszystko się uspokaja, słychać akompaniament akustycznej gitary, wolne solo, potem powraca przesterowana gitara, średnie tempo grania widoczne na całej płycie. Kostrzewski próbuje umelodyjnić swój głos, często wyciąga głoski w górę. Koniec to znowu tempo z poczatku utworu, najszybsze na płycie.

Po tym szybkim graniu przychodzi czas na balladę "Łza dla cieniów minionych", przy akompaniamencie akustycznych gitar spokojny, melodyjny głos Romana Kostrzewskiego. Od razu ogarnia mnie pogrzebowy nastrój. Gitary są pełne smutku, wygrywają wolną, liryczną melodie. Często wstaję i biorę do rąk swojego klasyka i gram z nimi, zamykam oczy i gram. W połowie utworu gitary zmieniają brzmienie na przesterowane, wolna melodia wybucha z nową silą, w tle znów zaczyna przygrywać klasyk, potem dochodzą wysokie tony trzeciej gitary, solowej. Do tego Kostrzewski śpiewający podwójnie - jeden głos niższy i drugi, nakładany, z echem, wyższy. Chwyt zastosowany prawie na całej płycie, niewiele jest fragmentów, w których słyszymy jeden głos Kostrzewskiego. Tutaj pod koniec utworu dochodzi cichy, trzeci głos w tle, który już bez mała krzyczy.

Cichnie na dworze... zamikł głos Kata, a we mnie powstaje pustka, którą żal i smutek wolno napełnia. Przyszedłeś następny dniu, minęła chwila i odchodzisz, kto cię prosił. Kacie, czyń swą powinność! Wołam o śmierć.

Komentarze
Dodaj komentarz »
re: Kat "Bastard"
Grav (wyślij pw), 2023-07-06 19:47:56 | odpowiedz | zgłoś
Ogólnie Kat do tej pory jest ceniony nawet poza granicą naszego kraju. Wystarczy wspomnieć jak muzycy min. Blasphemy wychwalali Kata w wywiadach gdy ktoś ich spytał o polskie zespoły.
re: Kat "Bastard"
Thulean (gość, IP: 94.254.145.*), 2016-12-31 11:22:10 | odpowiedz | zgłoś
Od tego albumu zaczęła się moja przygoda z Katem. Pamiętam jak przeglądając kasety w sklepie muzycznym zauważyłem okładkę, która od razu przykuła moją uwagę. W tym czasie zaczynałem poznawać metalową muzykę jak i całą subkulturę, która, moim zdaniem, w tamtych czasach radykalnie różniła się od tego co teraz reprezentują tzw. metalowcy. Kat z,, Bastard " idealnie wrył mi się w głowę. Dostałem teksty z którymi mogłem się identyfikować. Dostałem muzykę, która od razu trafiła prosto w moje serce. Ach.. Pamiętam te czasy jak,, biegało" się po lesie i wraz z p.Romanem śpiewałem,, Odmieńców " itp. Piękne czasy. Z tego miejsca mogę tylko podziękować zespołowi za wspaniałą muzykę, która dalej, w takim samym stopniu, porusza mnie tak samo jak wtedy gdy miałem 12 lat a od tamtego czasu minęło już 17 lat. Ja się starzeję a ta muzyka, jak i emocje, które we mnie wywołuje nie. I to jest właśnie piękne. Pozdrawiam wszystkich.
re: Kat "Bastard"
necronom (gość, IP: 31.0.123.*), 2017-01-01 15:22:08 | odpowiedz | zgłoś
Ja jako pierwszą, jakieś 23 lata temu, poznałem "Oddech-a", też fazowałem, tak muzą, jak tekstami. Bastardowi również duży szacun! To chyba szczytowe możliwości w polskim metalu, jeśli idzie o technikę... I proszę mi nie wyjeżdżać z Behe.., Decapi... czy zespołem Generała z Warmii :) Bastard ma ten niepowtarzalny klimat! A Zawieszony sznur czy Łza, to klasyki nad klasyki!
re: Kat "Bastard"
jarema37 (wyślij pw), 2017-01-01 18:04:50 | odpowiedz | zgłoś
Ja tez zacząłem od Oddechu. Kupiłem go jakos zaraz po wyjściu płyty.
A Bastard to klasa sama w sobie. Ogromna dojrzałość. Muzycznie i tekstowo dla mnie mistrzostwo świata. Szacunek
re: Kat "Bastard"
stary fan (gość, IP: 89.71.181.*), 2016-01-14 23:22:32 | odpowiedz | zgłoś
Swoją drogą Metallica to najbardziej przereklamowany i przeceniony zespół w historii ciężkiego rocka. Absolutnie nie zasłużył na swoją renomę. Omawiana płyta rodzimego Kata (choć nieco wyżej stawiam róże ) zdmuchuje całą dyskografię Metki. Judas Priest, Running Wild, Mercyful Fate, King Diamond, Metal Church, Fates Warning, Exodus, Testament, Flotsam & Jetsam, Overkill, Megadeth, Annihilator, Sepultura, Pantera, Candlemass, Solitude Aeturnus, Xentrix, Corrosion of Conformity to są dopiero prawdziwe tuzy ciężkiego grania przy których ekipa Larsa wymięka. Kiedy rok po "Master of Puppets" usłyszałem "Abigail" to Metka muzycznie przestała dla mnie istnieć. Ta płyta kompletnie rozwaliła system. Nie potrafiłem znaleźć słów by opisać magiczną zawartość tej płyty. Co do samego "Bastard" jest to bezsprzeczny kult w skali światowej
re: Kat "Bastard"
Andi69 (gość, IP: 5.172.238.*), 2016-12-28 23:29:08 | odpowiedz | zgłoś
trochę przesadzasz. metallica to nie sztuczny wytwór producentów, wytwórni i pięknych teledysków. Di Justice nie nagrali żadnego teledysku i jie mieli żadnej promocji w sensie komercyjnym. ta wielka Metallica stała się dzięki tylko i wyłącznie muzyce którą wywindowali fani. na czarnej płycie przeszli do innego świata ale przzed czarną byli o wiele wyżej od wszystkich (prócz Judas Priest) zespołów przedstawionych przez ciebie, własnie dzieki samej muzyce więc nie jest to zespół przereklamowany. dużo osób tak uważa przez to że Metallica przeszła do mainstreamu na Black Albumie któreo gdyby nie było to nadal wszyscy zachwycaliby się Puppets a tak to nastąpiła jakaś obraza majestatu
re: Kat "Bastard"
Wolrad
Wolrad (wyślij pw), 2016-12-29 19:38:54 | odpowiedz | zgłoś
Delikatnie to określiłeś, zamiast pojechać ostrzej po tej wypowiedzi.
Nie pamiętam, by Kat kiedykolwiek był zespołem 'światowym', co rozumiem jako znany i ceniony poza Polską.
A co do wyjątkowości Kata, to muzyka jest nawiązaniem do innych popularnych zespołów z lat 80-tych, a teksty do poezji Micińskiego (skoro o nim usłyszałem podczas moich drzemek na polskim to chyba jest to znany dosyć poeta).
re: Kat "Bastard"
binadra
binadra (wyślij pw), 2016-12-29 16:03:06 | odpowiedz | zgłoś
Fajnie, że ludzie Metallice wypominają Czarny Album który swoją drogą nie jest zły a jakoś o popowo/glamowych potworkach Judas Priest w postaci Turbo czy Ram It Down nikt nie pamiętam. W sumie to oni już na starszych płytach kombinowali jak przebić się do mainstreamu. Wystarczy posłuchać takie Point Of Entry.
re: Kat "Bastard"
Thrash Lover (gość, IP: 188.122.20.*), 2017-01-01 17:32:23 | odpowiedz | zgłoś
Nie wiem dlaczego tak wielu ludzi krytykuje "Ram It Down". Mi sie ta plyta podoba, jest tam kilka bardzo fajnych kawałków. "Turbo" to owszem - skok w strone komercji - ale i tak da sie słuchać, a utwór tutułowy Judasi wciąż grają na koncertach.
re: Kat "Bastard"
Darek 78 (gość, IP: 83.14.213.*), 2019-03-09 09:01:30 | odpowiedz | zgłoś
Lepiej bym tego nie ujął... Zawsze uważałem że Metallica, to grubo przereklamowany temat...

Oceń płytę:

Aktualna ocena (824 głosy):

 
 
87%
+ -
Jak oceniasz płytę?

Materiały dotyczące zespołu

- Kat

Lubisz tę plytę? Zobacz recenzje

Turbo "Kawaleria Szatana"
- autor: Rafał "Negrin" Lisowski
- autor: Tomasz Solarz

Metallica "Master Of Puppets"
- autor: Tomasz Kwiatkowski
- autor: Qboot

Death "The Sound of Perseverance"
- autor: Rock'n Robert
- autor: Sanitarium

Acid Drinkers "Verses of Steel"
- autor: Lubek
- autor: don Corpseone

Judas Priest "Painkiller"
- autor: Sinner

Napisz recenzję

Piszesz ciekawe recenzje płyt? Chcesz je publikować na rockmetal.pl?

Zgłoś się!
Jak uczestniczysz w koncertach metalowych?