zaloguj się | nie masz konta?! zarejestruj się! | po co?
rockmetal.pl - rock i metal po polsku wtorek, 19 marca 2024

recenzja: Paradise Lost "One Second"

20.03.2000  autor: Margaret
okładka płyty
Nazwa zespołu: Paradise Lost
Tytuł płyty: "One Second"
Utwory: One Second; Say Just Words; Lydia; Mercy; Soul Courageous; Another Day; The Sufferer; This Cold Life; Blood of Another; Disappear; Sane; Take Me Down; I Despair (tylko na digipacku)
Wydawcy: Music For Nations, Metal Mind Productions
Premiera: 1999
Subiektywna ocena (od 1 do 10): 9

Paradise Lost to zjawisko nieprzewidywalne. Każdy album tego brytyjskiego kwintetu jest wycieczką w nieznane, jednak na każdym można znaleźć elementy charakterystyczne tylko dla Nich. Podobnie jest z "One Second". Podobnie, a jednak inaczej. O ile minione płyty były zawsze pewnego rodzaju ciągiem, o tyle "One Second" nie kontynuuje ścieżki wyznaczonej przez "Draconian Times". Ekipa Holmesa znów się wyłamała. Panowie mieli już pewnie dosyć wszystkich "pożeraczy klimatów", zapatrzonych w "Gothic" i poszli o krok dalej. Oczywiście na "One Second" wyczuwalny jest wielki, smutny klimat, ale są tu także dźwięki powodujące niemałe zaskoczenie (ale czy to coś nowego?). Paradise Lost postanowili bowiem wpleść w swą muzykę... elementy elektroniczne. Wiem, że to przeraża, ale strach ulatuje podczas poznawania tego dzieła. Dźwięki zachowują należyte proporcje i nie ma niczego zbędnego. Nie ma też przegięć w używaniu samplerów. Ważną rolę odgrywają klawisze, które dość często wysuwają się na pierwszy plan, zmniejszając tym samym znaczenie gitary. Zdumiewa prawie kompletny brak solówek! Cóż, Gregor więcej uwagi poświęcił keyboardowi... Zauważalny jest też automat perkusyjny, który ograniczył nieco "żywą" grę Lee Morrisa. Swoją drogą Lee próbuje na tym krążku sił jako... drugi wokalista.

"One Second" to kalejdoskop różnorodnych nastrojów, klimatów, uczuć i emocji. To samo dotyczy wokalu Nicka. Gdyby ktoś w okolicach pierwszych płyt powiedział mi, że wokalista ten dojdzie do takiej perfekcji, prawdopodobnie bym go wyśmiała. A teraz? Teraz to już fakt. Holmes swoim śpiewem udowadnia, że jest naprawdę świetnym wokalistą (zresztą wiadomo o tym nie od dziś). Sama muzyka też nie pozostaje w tyle. Na pewno zaskakuje, ale jednocześnie oplata zmysły tym wyjątkowym, charakterystycznym tylko dla nich klimatem. Jeśli chodzi o niespodzianki, to na dobre zaczynają się one w okolicach "Lydii". To bardzo chaotyczny, zakręcony i ciężki utwór, w którym doskonale można wyczuć nowe, elektroniczne elementy brzmienia zespołu. To samo dotyczy "Mercy" - utworu opartego niemal wyłącznie na samplerach i elektronice. Albo genialny "This Cold Life" (iście "paradajski" tytuł) przesycony chłodną industrialną atmosferą, a jednocześnie dołującym klimatem. Nowe walory arystyczne słychać też w "Another Day" - nastrojowej kompozycji z uwypukloną linią basu, chwilami kojarzącej się z... Faith No More. "The Sufferer" z kolei miesza elektronikę z urzekającą melodią (i ciężarem). Pomimo niezaprzeczalnych nowinek, w powietrzu wiruje klimat, który zniewolił tak wiele uczuciowych, melancholijnych dusz. Atmosferę gotyku chyba najlepiej oddaje niesamowicie ciężki i przestrzenny "Blood of Another". Na pewno także "Say Just Words" stanowiący pomost między "Draconian Times a "One Second". Najbardziej "paradajskie" w swej dramaturgii są: "One Second", "Disappear" i "Sane". Tu szczególnie urzeka kompozucja tytułowa, wstrząsająca w swojej wymowie (ze względu na tekst, który na pewno ma związek z wypadkiem, jakiemu zespół uległ podczas sesji nagraniowej tego dzieła - "...and for one second my life was in your hands...") kompozycja. Od razu wiadomo, że to jeden z najpiękniejszych utworów, jakie kiedykolwiek stworzyli. Grzechem byłoby zapomnieć o ostatnim utworze "Take Me Down" (digipack dodatkowo zawiera "I Despair", świetny "radosny" kawałek, ale nieco dziwnie się go słucha po TAKIM dole jak "Take Me Down"). To mroczna perełka, potężny dół, otchłań okryta całunem rozpaczy, osamotnienia i ciemności. Żadnych gitar, jedynie automat perkusyjny, dziwne dodatki w tle i ten głos Nicka. Mimo innego instrumentarium (oprócz końcowej iście Mackintoshowej solówki), nasuwają się skojarzenia z kultowym "Gothic". Bo posępny klimat nocy zawsze pozostaje taki sam...

Pierwsze przesłuchanie "One Second" może być szokiem. Ale przecież to nic nowego dla fanów Paradise. Że tym razem trochę w tym elektroniki? Tak naprawdę jest ona jedynie tłem. Dziś, gdy minęło już trochę czasu od premiery tego longa, gdy zespół wydał kolejny materiał "Host", trudno się z tym nie zgodzić. Ku ogólnemu zdumieniu okazało się, że Paradajsi kolejny raz wywołali rewolucję w muzycznym światku. Wiele grup, które niegdyś wzorowały się na "Gothicu", po usłyszeniu nowego wcielenia Mistrzów, zapragnęło też tak grać. Historia lubi się powtarzać, zaś Paradise Lost już dawno wpisał się do niej jako zespół wyznaczający nowe horyzonty w muzyce. I jak się ciągle okazuje nie są to tylko puste słowa.

Komentarze
Dodaj komentarz »
re: Paradise Lost "One Second"
pik (gość, IP: 83.9.16.*), 2014-04-26 19:05:23 | odpowiedz | zgłoś
bardzo dobry album 9/10 jak najbardziej
re: Paradise Lost "One Second"
Wolrad
Wolrad (wyślij pw), 2014-04-28 22:46:30 | odpowiedz | zgłoś
Czemu służą żarty w temacie PL? ja ich bardzo cenię. Można dać max 6/10.
Paradise Lost "One Second"
vonsmroden (gość, IP: 94.75.121.*), 2010-08-29 23:57:48 | odpowiedz | zgłoś
A dla mnie Paradise Lost na tym albumie się wypalił, później już nie śledziłem ich twórczości. Nie mniej wielki szacun
dla kapeli za shades, icon i draconian!
re: Paradise Lost "One Second"
pik (gość, IP: 83.5.235.*), 2010-08-30 17:49:49 | odpowiedz | zgłoś
a Gothic to co?! i gdzie jest: Paradise Lost skończyło się na Kill'em All?!
najbardziej bezjajeczna płyta PL
universal_soul (gość, IP: 86.168.199.*), 2010-01-04 23:57:54 | odpowiedz | zgłoś
Tak jak w większości przypadków się z Twoimi recenzjami zgadzam, tak tutaj kompletnie nie rozumiem zachwytów... To chyba najbardziej bezjajeczny i miałki materiał jaki nagrali. I nie ma to najmniejszego związku z eksperymentami elektronicznymi. Powiem więcej - gdyby nie to, w tej płycie (może prócz "Another Day" ) nie byłoby kompletnie nic wartego uwagi. Są tu może dwie dobre melodie, w tym jedna genialna ("Another Day" - znowu) i gdyby po jednym utworze całość oceniać, byłaby to pewnie najlepsza płyta Paradise Lost w ich dorobku. A tak zostaje tylko wspomniany "Another Day" i "This Cold Life" - reszta jest niewarta uwagi. Byłem i jestem fanem tego zespołu, męczącym ich płyty po kilkaset razy, ale tutaj po prostu po 3-cim przesłuchaniu nie ma nawet do czego wracać.
re: najbardziej bezjajeczna płyta PL
oldsnake (gość, IP: 83.5.209.*), 2010-01-05 13:11:17 | odpowiedz | zgłoś
Dobry to album. Ocena 9 trochę zawyżona ale spokojnie dam 7. Jest kilka ciekawych kompozycji (do tego grona nie zaliczam na pewno ''This Cold Life'' no cóż może kwestia gustu)mam to na kasecie, słucham od 12 lat i fajnie sie do tego wraca.. uważam że jest to o wiele bardziej ciekawy krążek niż ''Paradise Lost'' lub ''In Requiem''
re: najbardziej bezjajeczna płyta PL
universal_soul (gość, IP: 86.168.199.*), 2010-01-05 20:05:46 | odpowiedz | zgłoś
Wszystko jest kwestią gustu i jeśli mielibyśmy o gustach nie dyskutować cały ten dział i wymiany zdań nie miałyby sensu. BTW "In Requiem" i pierwszą płytę też uważam za mocno bezjajeczne i nijakie:) PL zaczął się od "Gothic" i "skończył" na "Draconian Times"
Jasne, że to nie jest takie "złe" jeśli porównać do innego badziewia, a nawet by się mocno wyróżniało (wg. mnie) gdyby to nie był PL.
re: najbardziej bezjajeczna płyta PL
Michcio (gość, IP: 91.90.60.*), 2010-08-29 18:13:38 | odpowiedz | zgłoś
Piszesz że jedynym dobrym utworem jest "Another Day". A co sądzisz o dwóch pierwszych utworach? Nie robią na Tobie żadnego wrażenia?
re: najbardziej bezjajeczna płyta PL
Marcin Kutera (wyślij pw), 2014-04-29 10:39:47 | odpowiedz | zgłoś
tu się z Tobą Universal Soul zgadzam. PL zaczął się od Gothic (choć Lost Paradise bardzo lubię) a skończył na Draconian Times. Pózniejsze albumy to lipa (no może ten ostatni Tragic Idol nawiązuje do dobrych czasów PL)
re: najbardziej bezjajeczna płyta PL
pik (gość, IP: 83.9.16.*), 2014-04-29 13:55:30 | odpowiedz | zgłoś
bzdury

Oceń płytę:

Aktualna ocena (258 głosów):

 
 
84%
+ -
Jak oceniasz płytę?

Materiały dotyczące zespołu

Lubisz tę plytę? Zobacz recenzje

Napisz recenzję

Piszesz ciekawe recenzje płyt? Chcesz je publikować na rockmetal.pl?

Zgłoś się!
Która seria komediowa jest bardziej kultowa?