Tak, to prawda - po zapoznaniu sie z zamieszczonymi przez zespół samplami nowego materiału - nie mam złudzeń. To najprościej mówiąc pięknie wypolerowane odpady, raczej mnie ta płyta nie porwie.

Scorpions zaczął się na Lonesome Crow poprzez świetne In Tance, Taken By Force z cudownym He's A Woman She's A Man, potem Lovedrive i Animal Magnetism po czym nastąpiła kulminacja z czadowym, wyżyłowanym i najlepszym ich albumem Blackout po czym ostatnią dobrą płytą na którym skończył się Scorpions to Love at First String. Poem nastały papkowate czasy popu (z wyjątkiem dobrego metalowego Face The Heat. Niestety młodsze pokolenie zna ich od momentu dennego Wind of hange choć cała płyta Crazy World nie jest taka całkiem zła. Ja niestety po wielu latach cofnąłem się wstecz i poznałem Scorpions jako jeden z najbardziej zadziornych, ambitnych, wszechstronnych zespołów rockowych w historii o czym przez to całe Wind of Change świat zapomniał. Teraz Scorpions to produkt. Kiedyś to dziki hard rock z elemetami psychodelii i rocka progresywnego z Hendrixowską gitarą i charczącym śpiwo-wrzaskiem Meine który też potem złagodniał. Wszytkim którzy nie znają prawdziwego Scorpions polecam posłuchać głośno tytułowegi utworu Blackout a potem się cofać w dyskografii a będziecie baaardzo zaskoczeni dochadząc na koniec do Lonesome Crow. Ja słucham rocka, metalu od połowy lat 80 tych a nigdy nie przypuszczałem że Scorpions stanie dla mnie na równi z Black Sabbath od których w latach 70 tych grali ambitniej, ostrzej i wszechstronniej. W dzisiejszych czasach tj. od roku 90 ego to pop na kasę.

Prawda,dodam tylko że w zeszłym roku we wrześniu miałem zaszczyt uczestniczyć w koncercie Uli John Rotha-magia:)