Na nową produkcję Artrosis czekałem z niecierpliwością. Porywający debiut w postaci "Ukrytego wymiaru" i trochę mniej udana druga płyta ("W imię nocy") doprowadziły mnie do sformułowania dwóch hipotez. Albo nowy krążek będzie jeszcze słabszy od poprzedniego, albo przebije oba albumy. Wreszcie jest!

"Pośród kwiatów i cieni" i ozdabiająca go lekko dziwaczna okładka. Lecz co tam okładka, zawartość muzyczna rekompensuje wszystko. Artrosis nagrał bez wątpienia swoją najlepszą płytę. Wreszcie głos Magdy odgrywa kluczową rolę w budowaniu nastroju. Wreszcie brzmienie gitary wspaniale współgra z całym elektronicznym tłem. Wreszcie też mamy tu bardzo wyrównane, dojrzałe i niezwykle przebojowe kompozycje. Zmiana studia nagraniowego oraz realizatora wyszły zespołowi zdecydowanie na plus. Głębia dźwięku i krystaliczna produkcja są w takiej muzyce niezbędne. Artrosis właśnie uzyskał taki efekt na swojej najnowszej płycie. Osobiście wyróżniłbym "Białą kartę", "Kolejny rozdział", "Dwie drogi" i utwór tytułowy za niesamowitą atmosferę, wspaniałe aranżacje i mnogość elektronicznych rozwiązań. Mimo tego cała płyta jest produkcją na niezmiernie równym poziomie. Jeszcze jedna rzecz w twórczości Artrosis bardzo mi się podoba. Zespół nie bawi się w przerabianie cudzych kompozycji. Od początku do końca jest to ich muzyka, ich głęboko przemyślany koncept-album.

Należy jeszcze wspomnieć o ścieżce multimedialnej, która zawiera biografię i wywiad z zespołem, galerię zdjęć i informacje o dotychczasowych wydawnictwach, a także umożliwia bezpośrednie połączenie z internetową witryną Artrosis. Naprawdę pomysł godny naśladownictwa, bo na naszym rynku muzycznym wciąż za mało takich multimedialnych dodatków.