Na zakup wydawnictwa tego zespołu zdecydowałem się po usłyszeniu genialnej według mnie piosenki "Linchpin", łączącej ostre granie z ciekawym dwurodzajowym wokalem: nieco nu tone'owe refreny, a zarazem wykrzykliwe zwrotki. Nie zawiodłem się, cała płyta jest fantastyczna. Fear Factory pokazało klasę.

Zespół serwuje nam w większości ostre, dynamiczne kawałki. Burton wydaje z siebie przeróżne dźwięki: szepcze, krzyczy, wykrzykuje, niemal rapuje, ale w przeważającej części śpiewa swoim nieco sepleniącym głosem. Ciekawym utworem jest "Invisible Wounds", stylizowany na powolną balladę, lecz refren jest typowy, jak reszta piosenek. "Back the f*** up" zdziwił mnie zupełnie. Przecież to Cypress Hill śpiewa zwrotki. Nieco dziwne jest "(Memory Imprints) Never End" z przydługawym zakończeniem. Niby utwór się kończy, ale znów się zaczyna... Dino Cazares gra bardzo dobrze, a niektóre riffy są wręcz rewelacyjne. W wersji kasetowej dziwi rozmieszczenie piosenek: 7 na pierwszej, 4 na drugiej...

Cóż, nie ma co podsumowywać. Obowiązkowa propozycja dla każdego fana metalu (chyba, że słuchasz skrajnego death meatlu - wtedy nie spodoba Ci się).