zaloguj się | nie masz konta?! zarejestruj się! | po co?
rockmetal.pl - rock i metal po polsku czwartek, 28 marca 2024

recenzja: Camel "Stationary Traveller"

27.04.2009  autor: Michał Szwedo
okładka płyty
Nazwa zespołu: Camel
Tytuł płyty: "Stationary Traveller"
Utwory: Pressure Points; Refugee; Vopos; Cloak and Dagger Man; Stationary Traveller; West Berlin; Fingertips; Missing; After Words; Long Goodbyes
Wykonawcy: Andrew Latimer - gitara, flet, wokal, gitara basowa, instrumenty klawiszowe; Paul Burgess - instrumenty perkusyjne; Ton Scherpenzeel - instrumenty klawiszowe; David Paton - gitara basowa; Mel Collins - saksofon; Chris Rainbow - wokal
Wydawcy: Decca Records
Premiera: 1984
Subiektywna ocena (od 1 do 10): 10

Koniec lat 70. i początek kolejnej dekady nie był udanym okresem dla grupy Camel. Z pięciu płyt, które ukazały się w latach 1977-1982, właściwie tylko "Nude" broniła się jako całość. Reszta była bardzo nierówna, udane kompozycje przeplatane były banalnymi, zupełnie niepasującymi do progresywnego charakteru zespołu, co sprawiało, że po przesłuchaniu pozostawało uczucie dość dużego rozczarowania.

W końcu jednak nadszedł rok 1984, w którym Camel przełamał kryzys i nagrał jeden z najpiękniejszych albumów zarówno samego Wielbłąda, jak i całych lat 80-tych. Tytuł może wydawać się dziwny, jednak po poznaniu materiału nabiera znaczenia. Dobiegające uszu dźwięki sprawiają, że sami stajemy się takimi "miejscowymi podróżnikami". Siedząc w fotelu przenosimy się w inny świat, starając się zrozumieć przedstawioną historię. A opowiada ona o losach pary kochanków w Berlinie podzielonym murem. Żołnierze, barykady na ulicach. Strach przed zaufaniem komukolwiek. Ciągły niepokój i jednoczesna nadzieja, że to, co się dzieje, to zły sen, który minie. Nadzieja, że miłość pokona trudności i nieustanną tęsknotę.

Emocje - najważniejsza rzecz w muzyce, wypełniają tę płytę od pierwszej do ostatniej sekundy. Od otwierającego to dzieło niepokojącego "Pressure Points". Krótki, dwuminutowy wstęp, robiący kosmiczne wrażenie. Znakomicie wprowadza w raczej ponury nastrój, jaki panuje na całym albumie. To jeden z czterech utworów instrumentalnych na "Stationary Traveller". Kolejnym jest "Missing" - bardzo niespokojny, można powiedzieć wzburzony niczym morskie fale, w pełni oddający tęsknotę za ukochaną osobą, brzmi niemalże jak krzyk bezradności. Dźwięki w tym przypadku mówią więcej niż tysiąc słów. Następny to nieco melancholijny "After words". Celowo na koniec pozostawiłem kompozycję tytułową - to najjaśniej lśniący klejnot na "Stationary Traveller". Nieco ponad 5 minut, które mieszczą w sobie nieprawdopodobnie silną dawkę pozytywnych doznań. W genialny sposób budowane napięcie, między innymi za pomocą fletni pana, od połowy zaczyna się przepiękne solo, jedno z najwspanialszych, jakie dane mi było usłyszeć. Usłyszeć i poczuć, bo to doprawdy coś fantastycznego.

Ale "Stationary Traveller" to nie tylko kompozycje instrumentalne. Mamy tu przecież także świetne piosenki. "Refugee" czy "West Berlin" spokojnie mogłyby stać się radiowymi przebojami, zresztą drugi z tych utworów to jedna z najbardziej znanych kompozycji Camel. "Vopos" urzeka pulsującymi klawiszami oraz doskonałymi partiami Andy'ego na gitarze, zwłaszcza w końcówce. Jest też romantyczne "Fingertips" (tutaj z kolei brawa należą się Melowi Collinsowi za saksofonowe popisy) oraz wzruszające, skłaniające do uronienia niejednej łzy "Long Goodbyes", zaśpiewane przez Chrisa Rainbow. Znakomicie wykonał on też "Cloak and Dagger Man" - kolejny bardzo przebojowy fragment albumu.

Mimo że te utwory są dość proste, melodyjne, to jednak nie brak im uroku, tego progresywnego ducha. Ducha, dzięki któremu ta muzyka wciąż żyje, choć obecne, przeżarte plastikiem czasy, wyjątkowo jej nie służą. Na "Stationary Traveller" Andy Latimer i spółka udowadniają, że aby wyczarować odpowiedni nastrój i chwycić słuchacza za serce, niekoniecznie trzeba grać kilkunastominutowe długasy. Oczywiście można powiedzieć, że muzyka z tej płyty niejako wpasowała się w lata 80', przepełnione syntezatorami, będące rozkwitem new romantic i mniej lub bardziej ambitnego popu. Może to prawda, ale w przeciwieństwie do wielu nagrań z tamtego okresu "Stationary Traveller" przetrwał próbę czasu i mimo 25 lat na karku wciąż brzmi świeżo, a każdy powrót do tej płyty to wielka przyjemność.

"Długie pożegnania czynią mnie bardzo smutnym". Z muzyką ze "Stationary Traveller" pewnie nigdy się nie rozstanę. Pozostawiła trwały ślad w sercu. A takie ślady pozostawia tylko muzyka z duszą.

Komentarze
Dodaj komentarz »
re: Camel "Stationary Traveller"
Boomhauer
Boomhauer (wyślij pw), 2023-09-28 11:41:12 | odpowiedz | zgłoś
Kapitalny album i fajna emocjonalna recenzja. Wiem że niektórzy progresywni hardkorowcy nie lubią tej płyty, bo dla nich to "pop". A tymczasem ten album pokazuje, że można zrobić progresywne utwory w skondensowanej formule "dla ludzi". Są one jednocześnie chwytliwe i przystępne, jak i wysublimowane i wysmakowane muzycznie. I często po prostu piękne. No i ten fajny zimnowojenny klimat i ejtisowa atmosfera tego albumu. My ludzie z demoludów czaimy klimat i chyba dlatego prawdopodobnie jest to w Polsce najpopularniejszy album Camel. Szacunek za ten album dla tego zespołu.
re: Camel "Stationary Traveller"
arekn (gość, IP: 83.20.61.*), 2023-10-02 23:12:51 | odpowiedz | zgłoś
Klimat tej płyty rzeczywiście przypomina tamte mroczne czasy a to co się działo w Berlinie w 1984 roku po obu stronach muru można zobaczyć w muzeum które tam powstało. Dobrze, że to jakoś przeżyliśmy i że ten mur pomogliśmy Niemcom zburzyć, my Polacy z papieżem i Wałęsą, Ronald Reagan i Gorbaczow. Wracając do płyty nie sposób pominąć datę jej wydania 13 kwietnia 1984 roku czyli za pół roku będzie 40. rocznica. Ja tak co kilka lat muszę jej po prostu posłuchać bo to ponadczasowa muzyka. Lepsze od Stationary były tylko Mirage i Rajaz.
re: Camel "Stationary Traveller"
Boomhauer
Boomhauer (wyślij pw), 2023-10-04 12:06:44 | odpowiedz | zgłoś
Hmmm, data 13 kwietnia to przede wszystkim moje imieniny. :D
Nieźle pościsz skoro słuchasz "Stationary Travellera" co kilka lat. Mi się jednak częściej zdarza. ;)
re: Camel "Stationary Traveller"
arekn (gość, IP: 83.20.73.*), 2023-10-04 20:37:37 | odpowiedz | zgłoś
No wiesz, rozumiesz, przy codziennym przesłuchiwaniu od kilkudziesięciu lat prawie wszystkiego to i tak muszę się bardzo starać aby do Travelera powrócić i wracam choć oboje dobrze wiemy, że jest wiele płyt równie ciekawych. Do tego ciągle jeszcze słucham z przyzwyczajenia niektórych audycji radiowych np. Piotra Kaczkowskiego kiedyś z Trójki teraz Radio 357. Naszego Camela częściej od niego nadawał tylko nieżyjący Tomasz Beksiński. Wspaniałe czasy i wspaniała muzyka. Pozdrawiam.
re: Camel "Stationary Traveller"
Boomhauer
Boomhauer (wyślij pw), 2023-05-25 22:27:57 | odpowiedz | zgłoś
Lata lecą. Z tych "25 lat na karku" zrobiło się 39.
re: Camel "Stationary Traveller"
Mr Yo So (gość, IP: 46.205.136.*), 2023-01-24 00:28:28 | odpowiedz | zgłoś
arcydzieło
re: Camel "Stationary Traveller"
sreberko (gość, IP: 85.221.136.*), 2020-12-07 00:56:37 | odpowiedz | zgłoś
Coś specjalnie dla "Pozytywnej wariatki" ;) Mam nadzieję że odsłuchałaś "Stacjonarnego podróżnika" Muzyka oddaje więcej niż słowa.Ktoś kiedyś powiedział "jest znane i nieznane a między tym są... drzwi " Można je otwierać , zamykać,.można nimi... trzaskać .Gdy zaskrzypią trzeba o nie zadbać. Tak jak o przyjażń bo prawdziwa przetrwa nawet ich nieprzyjemne dzwięki.Wystarczy chcieć zrzucić maski i pozostawić uśmiech :).Świat jest zbyt krótki by kryć się za pandemią jego brudu. Wszystko przemija.Prawdziwa przyjażn zawsze wybacza , wymazując to co złe.Na zawsze pozostaje to co łączyło , to co jest i będzie. Daje nadzieję , wiarę , siłę i moc. Potęguje szacunek.Jesli była prawdziwa , zawsze ...wybacza. Chce by przerwała , walczy o nią ...bo taki jest jej sens.Bo to co nie zabija to wzmacnia , ucząc zarazem jak o nią dbać.Nie ma słów , jest muzyka...moim zdanie zajebista, dla kogoś kogo nie przestanę lubić.Camel to po polsku ...wiel błąd ;):).Czas na dymka z Camela.To nie ja :).Niemożliwe ? :)To my ? :)
re: Camel "Stationary Traveller"
jarema37 (wyślij pw), 2020-12-07 19:03:05 | odpowiedz | zgłoś
Tak sie składa, ze dzisiaj miałem na sobie koszulkę, w której byłem na koncercie Camel w 2015 r. I dzisiaj tez zdecydowałem się ją już wyrzucić. Wg mnie Twój "poetycki" i "oryginalny" post do dziewczyny jest tyle samo wart co ta koszulka.
re: Camel "Stationary Traveller"
sreberko (gość, IP: 85.221.136.*), 2020-12-08 00:10:27 | odpowiedz | zgłoś
Zastanawiam się dlaczego ubrałeś tę koszulkę ? Sentyment , wspomnienie , brak nowej ? Znudziła Ci się ? Twoja dość stara koszulka musiała nie stanowić dla Ciebie wystarczającej wartości . Ale jeśli była nic nie warta...to dlaczego trzymałeś ją aż 5 lat ? Ludzie to nie szmaty , przetrzymywane z jakiegoś powodu w garderobie przez pół dekady.Przyjażn nie blaknie jak stare t shirty. Mam nadzieję że wyrzuciłeś do odpowiedniego pojemnika. Muzykę Camel też wyrzuciłeś ? Czy nadal ją szanujesz ? Może ten post który ironizująco podsumowałeś to wyraz szacunku dla kogoś...Może to jedyny sposób...by naprawić coś co warto pielęgnować. Załóż nową koszulkę , zapal Camela i wyluzuj.
re: Camel "Stationary Traveller"
jarema37 (wyślij pw), 2020-12-08 13:37:41 | odpowiedz | zgłoś
Tyle pytań, a tak mało odpowiedzi :)
Wyłazi ze mnie stary cynik. Bez urazy
« Nowsze
1

Oceń płytę:

Aktualna ocena (211 głosów):

 
 
87%
+ -
Jak oceniasz płytę?

Materiały dotyczące zespołu

- Camel

Lubisz tę plytę? Zobacz recenzje

Metallica "Death Magnetic"
- autor: Ugluk

Opeth "Blackwater Park"
- autor: Zbyszek "Mars" Miszewski
- autor: Michu
- autor: Margaret
- autor: Arhaathu

Napisz recenzję

Piszesz ciekawe recenzje płyt? Chcesz je publikować na rockmetal.pl?

Zgłoś się!
Jak uczestniczysz w koncertach metalowych?