zaloguj się | nie masz konta?! zarejestruj się! | po co?
rockmetal.pl - rock i metal po polsku czwartek, 28 marca 2024

recenzja: My Dying Bride "The Dreadful Hours"

2.05.2002  autor: Michu
okładka płyty
Nazwa zespołu: My Dying Bride
Tytuł płyty: "The Dreadful Hours"
Utwory: The Dreadful Hours; The Raven And The Rose; Le Figlie Della Tempesta; Black Heart Romance; The Cruel Taste Of Winter; My Hope The Destroyer; The Deepest Of All Heart; Return To The Beautiful
Wykonawcy: Aaron "Aaron" Stainthorpe - wokal; Andrew Craighan - gitara; Hamish Glencross - gitara; Adrian "Ade" Jackson - gitara basowa; Shaun Steels - instrumenty perkusyjne; Yasmin Ahmid - instrumenty klawiszowe
Wydawcy: Peaceville Records
Premiera: 2001
Subiektywna ocena (od 1 do 10): 6

Początek lat 90. - zmienił zupełnie obraz muzyki metalowej. W jej obrębie znalazły się zespoły, które parę lat wcześniej byłyby kompletnie niezrozumiałe dla metalowej publiczności - z powodu stylistyki, która czerpać zaczęła z zupełnie innych źródeł, takich jak ambient, elektronika, czy muzyka współczesna. Impulsem do zmian stała się legendarna już płyta szwajcarskich awangardzistów z Celtic Frost - album "Into The Pandemonium". Na tym krążku usłyszano operowe wokale, symfoniczne instrumenty i w końcu pewną dawką ambient- elektronicznej awangardy.

Pierwsze albumy i EPki My Dying Bride wydawały się czerpać z podobnego ducha, zawierały również surową muzykę, która okraszona brzmieniem smyczków i szczyptą elektroniki podobnie wymykała się jednoznacznym interpretacjom. Posiadała dodatkowo specyficzny klimat, który dodawał jej uroku. Po drugim pełnoczasowym albumie "Turn Loose The Swans", będącym ukoronowaniem muzycznego rozwoju i oryginalności, Brytyjczycy zaczęli kręcić się w kółko, co kilkanaście miesięcy wypuszczając w świat podobnie brzmiące albumy. Wyjątkiem był jedynie "34,788... Complete", próbujący unowocześnić charakterystyczne już brzmienie grupy. Lecz był to eksperyment wedle członków kapeli nieudany, gdyż spowodował niepokój niektórych fanów. Więc kolejną płytą "The Light At The End Of The World" grupa powróciła na łono posępnego doomu, przywracając nawet zagubiony gdzieś po drodze brutalniejszy sposób śpiewania Aarona.

Poprzedni album był raczej nudnawy, tym razem jest nieco lepiej, lecz panie i panowie - bez żadnych fajerwerków, grupa gra tak samo, w tym samym stylu i poświęcając swoją uwagę w tekstach tym samym problemom. To w takim razie czym "Dredziarskie Godziny", jak kiedyś w przypływie lingwistycznego humoru przetłumaczyłem powyższy tytuł, różnią się od swojej poprzedniczki, skoro to podobny album? Tym razem w niektórych momentach brzmienie jest jakby łagodniejsze, na przykład w "La Figlie Della Tempesta", gdzie główną rolę odgrywa bas, natomiast schowana gitarowa melodia przypomina, i to nawet bardzo, główny motyw z "The Cry Of Mankind", tylko zagrany w innym tempie. Z kolei w utworze "The Raven And The Rose" może intrygować gra drugiej gitary, która na tle charakterystycznego, ciężkiego riffu, brzmi brudno, wygrywając nieharmoniczne zlepki dźwięków. Właśnie są na tym albumie fragmenty jakby przybrudzone, brzydkie, których na poprzedniej płycie nie było, są jakieś zawieszenia wypełnione niepokojącymi, niemuzycznymi brzmieniami, których w twórczości My Dying Bride nie słyszało się od czasów "Turn Loose The Swans".

I mógłby to być jeden z lepszych, choć oczywiście zostający daleko w tyle za wczesnymi dokonaniami, album Anglików, gdyby nie jeden, chciałoby się powiedzieć, mały zgrzyt. Z tym, że ten zgrzyt jest wcale potężny, trwa 14 i pół minuty. Już wszyscy wiedzą o co chodzi? Nie rozumiem, jaki cel każe zespołom nagrywać nowe wersje starych utworów, a potem umieszczać je na regularnych albumach. Od czego są minialbumy, single, w końcu płyty koncertowe, jak nie od zabiegów tego typu? Tym bardziej, że nowa wersja "The Return Of The Beautiful" (tu ze zmienionym spójnikiem) niczym nie różni się, poza lepszym brzmieniem, od starej. Tak mogą robić dinozaury, wydające płyty ze starymi przebojami, kierując je do młodzieży. Po to istnieją Abba Teens. Cholera mnie bierze, gdy widzę, że takie "autocovery" zajmują prawie jedną czwartą albumu, w miejscu, gdzie mogłaby znaleźć się nowa muzyka. No chyba, że nowej muzyki nie było, a jedynie kompleks, że kiedyś było lepiej. No i po co to było? Po co?

Komentarze
Dodaj komentarz »
re: My Dying Bride "The Dreadful Hours"
wac
wac (wyślij pw), 2013-09-12 12:09:54 | odpowiedz | zgłoś
kilka lat temu opchnąłem tą płytę w komisie za garść dolarów, w brodę sobie nie pluję
re: My Dying Bride "The Dreadful Hours"
BorysBestia
BorysBestia (wyślij pw), 2013-09-11 23:33:01 | odpowiedz | zgłoś
Ja rozumiem,że ocena muzyki to sprawa subiektywna,ale w tym wypadku to se Waść chyba jaja robisz.
re: My Dying Bride "The Dreadful Hours"
Megakruk
Megakruk (wyślij pw), 2013-09-11 20:17:00 | odpowiedz | zgłoś
ciekurvakawe - przecieżto jedna z ich najlepszych płyt - same hity - zajebista.
re: My Dying Bride "The Dreadful Hours"
RadomirW (gość, IP: 193.219.114.*), 2013-09-12 10:40:03 | odpowiedz | zgłoś
Nie jest zła, ale żeby od razu najlepsza. Płyty 2-5 to złoty okres twórczości MDB, kolejne 4 są już słabsze. Z tego okresu najlepszy jest Songs of darkness, words of light, natomiast na niezłym Dreadfull hours dość mocno obniża się poziom całości w drugiej części albumu, jakby dobrych pomysłów nie starczyło na całość. A powtórne nagranie utworu z jedynki to już kompletnie mnie wiem czemu miało służyć, chyba tylko temu by album trwał ponad godzinę. Tym niemniej bardzo bym chciał, by ten zespół wrócił do tego poziomu muzycznego i do stylistyki jaką prezentował na przełomie wieków, bo ostatnie dwie płyty są cieniutkie. MDB z zespołu, którego płyty kupowałem w ciemno spadł do kategorii "najpierw sprawdź na mp3 czy warto kupować".
re: My Dying Bride "The Dreadful Hours"
pik (gość, IP: 79.163.20.*), 2013-09-12 18:40:30 | odpowiedz | zgłoś
jedna z ich najlepszych - tutaj się zgadzam. najlepsze są dwa pierwsze krążki!

Oceń płytę:

Aktualna ocena (354 głosy):

 
 
87%
+ -
Jak oceniasz płytę?

Materiały dotyczące zespołu

Lubisz tę plytę? Zobacz recenzje

Anathema "Judgement"
- autor: Raf
- autor: Margaret
- autor: Adam "Tool" Ulecha

Machine Head "The Blackening"
- autor: Mrozikos667

Metallica "Ride The Lightning"
- autor: Lucas Cosac
- autor: Mysiak
- autor: Tomasz Kwiatkowski

Opeth "Watershed"
- autor: Tomek "BlaKcThrone" Jałukowicz

Cradle Of Filth "Dusk and Her Embrace"
- autor: szalony KaPelusznik
- autor: Shagrath
- autor: Margaret

Napisz recenzję

Piszesz ciekawe recenzje płyt? Chcesz je publikować na rockmetal.pl?

Zgłoś się!
Jak uczestniczysz w koncertach metalowych?