wymiany myśli i "wirtualnej obecności" obok, niekoniecznie oko w oko. Samotna pracoholiczka z dość purystycznym i ironicznym nastawieniem do życia. Brakuje mi kogoś z kim można powiedzieć sobie "dzień dobry" i "dobranoc" oraz omówić przewagę ciężkiej muzyki nad resztą. Pomilczeć, gdy życie dotrze bez lubrykantu lub jechać 400 km przed siebie po to tylko by poczuć wolność. Lat 35, kobieta, ten typ, o którym mówią "coś ewidentnie musi być z nią nie tak" i ciotki szepczą na stypach, że "wstyd przynosi całej rodzinie". Wypisz, wymaluj.