Następca "Something Wild" jest płytą dojrzalszą. Nie ma tu już black metalu - wokale to raczej growl, perkusja nie gra blackowo, a gitary już na pewno. Kompozycje są bardziej skomplikowane, a neo-klasycyzm w tej muzyce nie ogranicza się już do, w większości przypadków, cytowania dzieł klasycznych, a są to własne pomysły zespołu.

Znowu mam problem z określeniem gatunku granego przez COB (tak jak i przy "SW"). Bo nie jest to już łączenie black metalu z heavy metalem, a raczej heavy metal (czy nawet power - czasem brzmi miejscami jak Gamma Ray...) z growlem. I to jest chyba główny problem w określeniu tej muzyki. "Podkład" heavy metalowy, a wokal growluje.

W recenzji "SW" pisałem, że COB mają świetnego gitarzystę i na "Hatebreeder" słychać to już bardzo wyraźnie. Ciągle kojarzy mi się to z Malmsteenem, bo może Alexander nie jest tak szybki, ale klasyka wyraźnie inspiruje tego gitarzystę.

Klawisze dogrywają klasyczne tło (smyczki, klawesyn, itd), ale też grają typowo progresywne (mam na myśli gatunek) solówki. Czasem nawet solówkę gra równoczeście gitara i klawisze, co daje ciekawe efekty (dialogi między muzykami, pytanie - odpowiedź i inne :)).

Całość jest bardzo hmmm... piękna (to zasługa klasyki), szybka i męska... Chciałem napisać ostra, ale "Hatebreeder" to nie jest płyta siląca się na bycie "ostrą, agresywną i brutalną", a jest raczej... prawdziwie metalowa. Sami widzicie, jakie mam problemy z tą płytą - warto ją przesłuchać samemu i zrozumieć, czemu je mam :).

Jeszcze jedno - COB mogliby popracować nad zmianą okładki :). Kolorek zmienili, ale pomysłu nie... Ciekaw jestem, jak będzie wyglądała okładka do trzeciej płyty...